Verhalen uit het OV

Het mooiste aan mijn baan

Alle soorten mensen die ik tegenkom. Van Tante Miep die naar de Dappermarkt gaat tot

een oudere heer die een praatje met me maakt. Je hebt zoveel verschillende achtergronden

en culturen in één bus, dat vind ik prachtig. En dan heb ik ook nog het geluk dat ik in de

mooiste stad van Nederland reis. Ik zie de stad wakker worden en gaan slapen. Ik zie de stad

feestend en ik zie de stad droevig. Mijn kantoor is Amsterdam, hoe mooi is dat?

M'n favoriete route

Dan ga ik voor lijn 22. Die lijn heeft iets sentimenteels. Vroeger ging lijn 22 tot de Zaanstraat

en dan keek ik als klein jochie door het raam en zag ik zo’n grote imposante bus bochten

door de straten maken. Toen zei ik al tegen iedereen: ‘Ik ga later buschauffeur worden’. En

het mooie is: oude buschauffeurs van die lijn herkennen me nog en zeggen nu tegen me:

‘Het is je verdomd nog gelukt ook.’

Mooiste gesprek in de bus

Dat was met het suikerfeest, na Ramadan. Ik begroette een Marokkaanse vrouw met Eid

Mubarak, ze liep door en bleef toen staan, draaide zich om en keek me verbaasd aan.

Daarna kwam ze naar me toegelopen en hebben we heel lang gepraat over cultuur, respect

en religie. Dat was heel mooi. Zo zie je maar weer: wees geïnteresseerd in elkaars leven en

je ziet dat we kunnen verbinden met elkaar.

Het meest memorabele moment tijdens de nacht

Er komen in de nacht natuurlijk weleens beschonken mensen binnen. Zo zat er een keer een

groep achter in de bus Amsterdamse liederen te zingen. Komt er iemand van de groep naar

me toe en zegt: ‘Je bent zeker geen echte Amsterdammer?’ Dat zei-ie, omdat ik een beetje

verbaasd naar ze keek. Ik zei: ‘Luister eens, ik ben een rasechte Amsterdammer, let jij meer

eens op.’ Niet veel later zaten we met z’n allen ‘Kleine Jodeljongen’ van Manke Nelis te

zingen.